assalammualaikum..
tak tahu nk mula dr mana.. tak tau boleh abis kan cerita ke tidak.. tak tau kuat ke tidak utk menulis semua ni.. setelah lebih dr sebulan dia pergi tinggalkan sy.. arini baru ade sedikit kekuatan untuk menulis tentang ini.. tanggal 11 september 2014 akan terus terpahat dalam diari hidup sy smpai bile bile.. perginya tanpa pesan, tanpa tanda, tanpa sy disisinya.. Allah kenape Kau uji aku seberat ini.. walaupun masih ade senyuman di wajah sy, tp tak ade siapa pun yg tau ape yg sy rasa, ape yang sy lalui dan ape yang akan jadi pad sy dan anak anak sy diamasa akan datang.. dia pergi tinggalkan sy sewaktu sy sangat sangat memerlukan dia dlm idup sy dan anak anak sy..
7hb september 2014 (ahad) sy pergi pulau pinang untuk buat survey kat jambatan pulau pinang.. pagi tu sy tinggalkan uzair dan umairah besama dia sbb sy kena pergi ofis siap kan kerja-kerja yg tak siap lagi sebelum g penang.. sy bawa uqasyah je g ofis.. dan pagi tu dia sangat sihat,, macam biasa tak ade sedikit perubahan pun pada dia.. kami sempat bual bual lagi pagi sebelum sy pergi ofis.. tengahari sy balik untuk amik barang barang dan anak anak nak anta kat umh opah.. sebab sy kena pergi penang seminggu kali ni.. masa sampai umh mereka anak beranak ngah mkn meggi.. "papa masak meggi" kata abg uj.. pastu sy kemas kemas barang dan dia dok mengadap sy ngemas.. kami borak borak.. dan sy sempat minta maaf pd dia.. dan soh dia doakan sy selamat smpai dan balik dr penang nanti.. dlm kol 2 ptg camtu sy pn gerak g umh opah dgn anak anak.. dia anta kami smpai parking kereta.. sy salam dia, kami berpeluk kat tempat parking tu.. dia pesan pd sy "bawa keta leklok, jgn laju2" itupun la pesan dia pada sy setiap kali sy nk keluar.. tp ntah kenapa kali ni sy nk pergi drive sendiri ke penang tu.. sy sendiri tak tau.. sy dan anak anak terus g umh opah.. dia kata pd sy "mlm karang sy balik umh mak" sy pun jawab "ok, nanti abg boleh tlg mak tengok tengok kan ank kat umh mak" itulah pertemuan terakhir kami rupanya.. lepas anta anak ank kat umh opah.. sy pun terus gerak g penang.. smpai mlm tu lebih kurang kol 10 lebih.. smpai je penang sy kol dia sy gtau yg saya da selamat smpai penang.. dia kata alhamdulillah.. "mas, malam ni sy tak jadi balik ampang, tlg bgtau mak takut nanti mak tunggu plak" katanya.. sy pn kol mak gtau da smpai dan gtau pesan dia pada mak.
8hb september 2014 (isnin) arini sy kena keja pg.. kol 5.30 pg da siap siap g JPP untuk buat survey.. arini macam biasa je.. msg, kol dia macam biasa.. dia siap share dgn sy gamba jet.. katanya dia kat airport subang tgh tunggu guest smpai dari jakarta.. pastu dia kata dia bengang sbb dia da smpai situ, guest tu blom terbang pn lagi dr jakarta.. hehehe.. kitorang borak borak kat msg cm biasa.. gurau gurau.. smpai la ke mlm nye.. hanya msg.. sbb bile sy buat survey payah nk kol..
9hb september 2014 (selasa) macam biasa sy kerja pepagi lg da ade tercongok kat JPP tu.. arini pn kol msg cm biasa.. tanya khabar.. dia ckp dia ok.. dan katanya dia tak balik pun lagi umh mak sbb tak sempat nak balik.. x pe lah sy kata nanti kalau ade turun KL balik la kejap tengok anak anak.. arini kami masih macam biasa,, dan dia tak de tunjukan ape ape perubahan pun pada sy setiap kali sy kol atau msg dia.. mlm sy masih di JPP dia nk pinjam duit RM100 dr sy.. dan sy kata nanti sy bank in kan.. tp sebab tak sempat nk keluar sy minta tlg pada driver masukkan kan ke akaun dia.. berulang kali driver cuba bank in kan pada akaun dia tp tak boleh boleh.. sy bgtau pada dia dan dia kata x pelah.. dan sini sy sedikit ralat sebenarnya sebab tak dapat nk tolong dia.. bukan sy tak usaha tp mesin yang tak boleh transfer.. maaf kan mas, abang..
10hb september 2014 (rabu) pg ni sy masih kerja macam biasa.. dan tghari mak ade kol gtau yg kereta dia nk kena tarik.. sy ckp pada mak, "mak kol la joe bgtau dia".. lepas ckp dgn mak.. sy pun kol dia.. sy gtau dia pasal keta tu.. dia ckp "tak pe la mas, arini kereta sy kena tarik.. esok lusa isteri sy pulak diambil org" "ehhh abg ni da kenape? sy tya pada dia.. dia cuma gelak tukar topik lain cerita kami petang tu.. memang sy sedih dgn ape yg jadi.. dan sy ckp pada dia nanti sy balik, kite pergi amik balik kereta tu..dia cakap "sy tggu awk balik mas" ye abg, "abg tggu, mas akan balik".. ari rabu ni mcm tak bez je keje.. asyik teringat pada dia.. sy kol tya dia lagi.. dia kat umh katanya.. malas nk kuar g keje, panas sangat.. sy ckp " tak pe la, abg rehat je la kat umh.. ape yang jadi jgn fikir fikir kan sangat" sy tya dia " abg ok ke tak ni?" dia cakap "sy ok je mas" sy pun siap kan keja keja sy.. mlm tu subuh lebih kurang kol 4.30 pagi.. dia msg sy macam macam yg diluahkan.. sy faham ape perasaan dia tika tu.. tp sy tak balas satu ape pun yg dia msg.. sbb pada sy, mungkin tika itu dia nk becerita pada sy.. dan sy baca semua ape yg di msg nye.. cuma nye sy tak menjawab sebab sy tak nak tambah kan lagi ape yg dia rasa.. laz msg dia, dia minta maaf pada sy.. dan sy da maafkan semua nye tentang dia..
11 september 2014 (khamis) sy keja pagi macam biasa.. pagi ni sy tak kol dia.. cuma sy msg bgtau yang sy da smpai JPP nk buat keja.. lebih kurang kol 3 petang sy msg tya "abg kat mana?" dia jawab "kat westin" sy tya lagi "abg da mkn?" dia jawab "blom".. dan lepas tu sy kena masuk lane utk survey.. dan itu la msg terakhir kami ptg tu.. kol 4 petang kawan lama masa keja kat otel dulu msg sy soh kol no yg dia bg, urgent katanya.. masa ni jantung sy da bedegup laju.. kenape ade org otel yg kol sy.. sy kol no yg dibagi.. ade lelaki yg jawab. sy ckp " sy mas azura, isteri johan" "kenape ye?" org tu jawab "en johan pengsan ni puan ade dekat damansara damai" "ha???" punya la tekejut sy masa tu.. terus je keluar dr booth toll pegi booth sebelah bgtau pegawai sy yang sy nak balik kl sbb husband sy pengsan.. dan pegawai sy soh sy balik dengan driver ofis.. sy pun kol driver bgtau nk balik KL sekarang.. mas ni jangan ckp la, macam ayat yang sy baca semoga semuanya selamat.. sy naik ofis, amik barang2 sy dan sy turun terus tunggu driver smpai.. kereta sy memang sy tingalkan kat ofis tu.. sementara sy tggu driver smpai, sy da pat kol lagi.. org tu ckp yang suami sy da tak de.. ya allah dugaan ape yang Kau beri pada aku ni.. sy tak tau nak cakap ape masa tu.. sy hanya sempat kol mak bgtau ape yang jadi.. punya lah tekejut mak sy.. sy sendiri tak tau ape yang sy rase tika itu.. seakan tak percaya dengan ape yang jadi.. memang sy tak percaya.. driver smpai sy naik kereta terus grak balik KL.. sepanjang perjalanan macam macam yang sy fikirkan.. dan sy masih tak percaya dengan ape yang sy dengar sebenarnya.. kawan kawan mula kol tya kan tentang itu ini.. dan memang sy sendiri nak jawab ape.. dorang tau pun dr org org yang ade kaitan dengan arwah suami masa keja otel dulu.. sepanjang perjalanan sy tak dapat nk befikir.. dan sy rasakan perjalanan aritu sangat lambat.. lebih kurang kol 8 mlm sy smpai balai polis damansara damai.. dan tika ini abg sulong dengan kak ipar sy da ade kat sana.. terus je sy pergi dapatkan dia.. dan untuk pertama kalinya sy nmpak sekujur tubuh suami sy yang da tidak begerak lagi.. kat dlm van depan balai polis tu.. masa sy buka penutup muka nya.. Ya Allah... tenangnye muka mu abg.. seolah olah seperti tidur.. sy peluk, sy cium dia berulang kali.. dan masih panas lagi tubuhnya.. "kenape abg pergi tinggalkan mas?" itu ungkapan pertama sy pada dia.. sy sentuh pipi dia berulang ulang kali sy cakap "bangun la abg, abg da janji nak tggu mas balik" "ni mas da balik da abg".. memamg sy tak percaya dia pergi tinggalkan sy dan anak anak ketika ini.. masa sy masih perlukan dia, masa anak anak kami masih perlukan seorang papa.. tak lama lepas tu mak, abg dan anak anak sy smpai.. sy cuma cakap pada anak anak sy yang papa da tak de.. uazir seolah olah faham dengan ape yang jadi.. dia diam je tengok ape yang berlaku.. uqasyah masih tak menegerti dengan ape yang berlaku.. paling sedih dengan umairah zahiera tika papa pergi tinggalkan dia dia baru berusia 11 bulan.. masih tak faham langsung dengan ape yang jadi.. lepas buat report dan sy tegaskan yang sy tak nak arwah di post mortem kami dibenarkan bawa arwah balik umah.. smpai kat umh da ramai da yang tggu.. kawan kawan sekolah, kawan kawan ofis, jiran jiran , kawan kawan arwah semua da ade tggu kat umh..
12 september 2014 (jumaat) semalaman sy tak jemu jemu pandang muka dia.. sy sedekahkan sebanyak banyak al-fatihah, yassin padanya.. dan sy tengok muka dia seolah olah sedang tidur dengan tenangnye.. setenang tenangnye wajah dia.. mandi dan kapan semua nye dilakukan di rumah mak sy..sebelum masuk waktu solat jumaat arwah dibawa pergi ke masjid dekat dengan umh.. sy wakilkan uzair untuk bersama sama solat jenazah arwah papa dia.. itu yang papa dia mahukan semasa hayatnya.. dia nak kan anak anak lelaki dia solat kan jenazah nye nanti.. dan pa, walaupun uzair masih kecik tp mas percaya dia faham dengan ape yang jadi.. alhamdulillah ramai jemaah yang sembahyangkan arwah di masjid.. lepas jumaat kami semua pergi ke kubur untuk disemadikan arwah di sana.. alhamdulillah semua urusan sempurna dan selesai dengan mudahnya.. semoga arwah suami tersayang sy ditempatkan dalam golongan orang orang beriman disana..
arwah suami sy pergi tinggalkan kami semua tanpa sakit kecuali asma dia la.. dia memang penghidap asma sejak 6 tahun yang lepas.. berulang kali masuk keluar hospital.. mengikut cerita dari pihak polis dia rebah semasa sedang minum di kedai mamak dekat damansara damai tu.. masa tu dia hantar kereta kerja dia ke workshop untuk servis.. sementara tggu kereta tu servis dia g dok minum kat kedai tu, mengikut cerita masa tengah minum tu dia tiba tiba macam sakit dada.. dan minta tlg org kat situ amik kan ubat dia dlm kereta.. tp dorang tak jumpa mana kereta tu.. masa tu la dia rebah.. dan kebetulan ade abg yang bawa van jenazah tu ade kat situ, dia la pun yang sambut masa arwah rebah.. dan dorang kol ambulance.. masa paramedik dtg, check2 tgk memang arwah suami sy da tak ade masa tu.. dan ambulance pun tak amik bawa g spital.. terus jadi kes polis.. dan alhamdulillah sbb ade van jenazah yang kebetulan ade kat situ.. dan arwah naik dinaikkan ke van jenazah dan ditutup dengan kain selimut yang paramedik bagi.. syukurrr sangat sbb segala galanya dipermudahkan dan telah tertulis begitu mudah dia pergi.. cuma sy sangat sangat ralat kerana sy tak ade bersama dia ketika itu.. macam mana keadaan dia, ape yang dia rase masa tu.. sy tak de bersama sama ketika mungkin ketika itu dia perlukan sy bersama dia.. abg, maaf kan mas abg..
arini ari ke 48 dia pergi tinggalkan kami.. dan sy sebenarnye masih tak dapat nak terima kenyataan yang dia da pergi buat selama lamanya.. sy masih rasakan yang dia masih ade ketika ini.. sekarang kami anak beranak sume tinggal kan umh opah.. dan sy tetap rasakan yang dia masih lg pergi kerja bila kami tak berjumpa.. dia tetap dia hati sy, dia hati anak anak sy.. setiap kali sy ke kuburnya baru sy rasakan yang dia benar benar da tak ade bersama kami..
insyaallah abg, mas akan jaga anak anak kita sebaik baiknye.. mas akan didik mereka seperti ape yang abg mahukan.. mas kuat untuk meneruskan kehidupan kerana ade nya mereka dengan mas sekarang.. dan mas tak pernah dan tak akan pernah untuk melupakan abg sesaat pun dlm idup mas.. mungkin mereka nmpak mas masih belum tersenyum hingga arini.. tp mereka tak rase kan ape yang mas rase.. mereka tak tau ape yang jadi tatkala mas perlukan sesorang untuk luahkan ape yang mas rase sepertimana yang mas selalu luahkan pada abg sebelum sebelum ni.. mas ilang tempat untuk bertanya, tempat untuk minta pendapat, tempat untuk bergaduh, tempat untuk bermanja.. mas ilang semua tu.. mereka tak merasa, macam mana nk teruskan kehidupan bila satu satunya org yang kite bergantung harap selama ni pergi tinggalkan kite buat selama lamanya.. mereka tak rase bila anak anak mula bertanya kan kemana papa dorang.. berulang kali mas cuba trangkan pada anak anak kite, tp mereka masih tak mengerti dengan ape yang jadi.. demi anak anak kita lah mas harus kuat untuk semua ni.. dan mas percaya pada qada dan qadar yang telah ditetapkan olehNYA untuk kita.. mas redha dengan pemergian abg walaupun memang berat untuk mas lepaskan.. semoga kite kembali sebagai satu keluarga di sana nanti.. mas selalu ckp pada anak anak yang papa tggu kite semua dekat syurga..Insyaallah..
AL-Fatihah untuk suamiku tersayang..
JOHAN BIN ALI@OTHMAN..
15 april 1972 - 9 september 2014 dalam kenangan selamanya..
No comments:
Post a Comment